آموزش درمانگاهی با رویکرد فراگیر محوری براساس مدل SNAPPS

مقدمه: عدم توجه به توانمند­سازی دانشجویان پزشکی در برخورد با بیماران و مدیریت درمان یکی از چالش­ های مهم در امر آموزش بالینی است، یکی از دلایل وضعیت نامطلوب آموزش پزشکی در کشور را می‌­توان در مدل­ ها و الگو­های کنونی آموزش ‌پزشکی جستجو کرد. در حال حاضر نظام آموزش پزشکی ایران الگوی گروه محور (Department- Based)‍ است. بنابراین دانشجویان نمی­‌توانند به طور مستقل در فرایند درمان وارد شوند. لذا این پژوهش با هدف بررسی دیدگاه دانشجویان در مورد آموزش درمانگاهی با رویکرد فراگیر محوری بر­اساس مدل SNAPPS طراحی و اجرا گردید. روش­ ها: این پژوهش از سری تحقیقات نیمه تجربی به شیوه پس آزمون برای یک گروه بود. پس از آموزش با مدل SNAPPS در 4 ترم متوالی، با پرسشنامه­‌ای محقق ساخته (در4 حیطه) دیدگاه دانشجویان ارزیابی گردید. جامعه آماری کلیه دانشجویان پزشکی کارآموز و کارورز دانشگاه علوم پزشکی بیرجند که در 4 نیمسال تحصیلی (93-92 و 93-94) وارد بخش عفونی شدند (106 نفر). داده­ ها پس از جمع­ آوری با استفاده از شاخص ­های آمار توصیفی و آزمون t و از طریق نرم ­افزار آماری SPSS مورد تجزیه تحلیل قرار گرفت. یافته‌­ها: نتایج نشان داد که اجرای مدل  SNAPPS از نظر 98 درصد دانشجویان باعث افزایش دانش و 85/3 درصد باعث بهبود نگرش و 90/2 درصد آنان باعث بهبود عملکرد می­شود و 80/4 درصد دانشجویان مدل SNAPPS را به مدل سنتی و رایج آموزش ترجیح دادند. هم چنین نتایج نشان داد که بین دیدگاه دانشجویان در مورد افزایش دانش و بهبود نگرش بر­اساس جنسیت تفاوت معنی­داری وجود ندارد ولی در مولفه مهارت و ترجیح این روش بین دانشجویان دختر و پسر تفاوت معنی­ دار وجود داشت (0/05 >P). نتایج نشان داد که بین دیدگاه دانشجویان در مورد تاثیر مدل SNAPPS و مقطع تحصیلی تفاوت آماری معنی­ داری وجود ندارد اما در ترجیح مدل SNAPPS بین دانشجویان مقطع استاژری و اینترنی تفاوت معنی­ دار مشاهده شد (0/05 >P). نتیجه­‌گیری: با توجه به نتایج این پژوهش در رابطه با کیفیت آموزش درمانگاهی، استفاده از الگو­هایی که بتواند دانشجو را به طور مسقیم در درمان درگیر نماید، ضروری می ­باشد و کاربرد مدل  SNAPPS به عنوان یک مدل دانشجو محور در آموزش درمانگاهی پیشنهاد می گردد.